تهویه در سالن مرغداری باز
سالن های باز به سالن های پنجره دار یا پرده دار گفته می شود .پرده ها یا پنجره ها در روز های اول پرورش جوجه ها باید بسته باشد.همزمان با رشد جوجه ها و در نظر گرفتن درجه حرارت محیط پرده را در ساعات گرم روز باز و هنگام شب می بندند.شرایط جوی و سن جوجه تعیین کننده میزان پایین آوردن پرده در هنگام روز و شب است.به هیچ وجه نباید باد در سالن جریان داشته باشد .اگرچه کنترل تهویه در سالن های باز مشکل است ولی تنظیم میزان جریان هوا فوق العاده اهمیت دارد.
تغییر و تنظم پرده ها بر اساس دمای داخل و خارج سالن از عوامل مهم پرورش است. بالا و پایین آوردن پرده ها در طول روز چندین بار لازم است و فقط باز کردن پرده در صبح و بستن آن به هنگام شب کافی نیست. تهویه و دمای نامناسب سالن باعث بروز مشکلاتی در گله می گردد و اگر تهویه با پرده ها به حالت خودکار انجام می شود بسیار موثر تر از نوع دستی خواهد بود . زمانی که دمای خارج سالن فوق العاده سرد است گرم کردن سالن دوران پرورش برای راحتی جوجه ها تقریبا غیر ممکن می شود در این شرایط گاهی حتی حرارت اضافی تولید شده از سوی مادر های مصنوعی نیز می تواند دمای سالن را به حد مطلوب برساند.
گاهی اوقات برای رهایی یافتن از این مشکل قسمتی از سالن را با دو پرده ی پلاستیکی شفاف از سقف تا کف می پوشانند به طوری که هر کدام از این پرده ها در فاصله ای معین از مادر مصنوعی و خارج از محوطه حصار اطراف مادر مصنوعی آویزان گردد .با استفاده از این روش فقط نصف سالن در اختیار جوجه ها قرار دارد و این عمل تا زمانی که جوجه ها بزرگ شوند و بتوانند هوای خنک را تحمل کنند ادامه دارد. باید توجه داشت که تهویه محوطه ی محصور در میان پرده ها کافی است. برای این منظور سوراخ هایی در قسمت بالا و پایین پرده ها ایجاد می کنند.زمانی که جوجه ها به سن ۲ تا ۳ هفتگی رسیدند باید پرده ها را برداشت.چنانکه مادر مصنوعی در قسمت وسط سالن نصب شده باشد می توان دو انتهای سالن را خالی گذاشت وفقط از قسمت وسط سالن برای پرورش جوجه ها استفاده کرد. کاهش فضای دوران پرورش باعث صرفه جویی در مصرف سوخت می شود.
تهویه در سالن مرغداری
تهویه در سالن مرغداری بسته
با توجه به این که این سالن ها هیچ پرده و پنجره ای ندارند و کاملا بسته اند پس از رسیدن سن جوجه ها به چند روزگی لازم است جریان هوا در سالن افزایش پیدا کند تا محیط مناسبی برای جوجه ها تامین و روش دستگاه تهویه فعال شود. اندازه و تعداد جوجه ها در سالن عوامل تعیین کننده جریان مناسب هوا خواهند بود. در این نوع سالن ها هوای تازه از طریق کانال وارد سالن شده و از طریق هواکش خارج می شود.
برای روشنایی به جای نور طبیعی از نور مصنوعی استفاده می ود .در این سالن ها حتی در ماه های سرد سال نیز اگر تراکم نگهداری مرغ ها در سالن بالا باشد با استفاده از قفس های چند طبقه معمولا نیازی به روش دستگاه گرمایشی در سالن نیست. زیرا گرمای بدن خود پرنده ها حرارت سالن را به حد مناسب می رساند. به طور کلی در سالن های مرغداری برای اکسیژن و خارج نمودن رطوبت و گاز آمونیاک و حرارت مناسب باشد و هوا در حال جریان باشد. جریان هوا باید از بالا به پایین و از پهلو به پهلو یکنواخت باشد و برای این منظور دستگاه های تهویه مخصوص لازم است. معمولا هوا از طریق دریچه های ورودی که در قسمت لبه ی شیروانی قرار دارند (دریچه های نوری روی دیوار یا انتهای سالن) و یا از طریق روزنه های روش دستگاه خنک کننده وارد سالن می شود. میزان هوای خروجی تعیین کننده تعداد و اندازه هواکش است. البته باید مطمئن باشیم که تیغه ها هواکش و پشت پنجره ها کاملا تمیز شده باشند.در غیر این صورت جریان هوا کاهش می یابد .بیشتر هواکش های تهویه ای سالن مرغداری ها ۹/۰ متر قطر دارند و با یک موتور با نیروی نیم اسب بخار کار می کنند و در هر دقیقه حدود ۱۰۰۰۰ فوت مکعب هوا را جابجا می نمایند. هواکش های بزرگتر با قطر ۴/۱ متر نیز موجودند که می توانند در هر دقیقه ۳۰۰۰۰ فوت مکعب هوا را جابجا کنند.
تهویه در سالن مرغداری
