عقاب ماهی گیر : نحوه شکار و زندگی این پرنده
عقاب ماهی گیر دارای جثه ای متوسط اس و در تمام نقاط جهان دیده می شود و با نام های دیگری همچون قرقی دریایی قرقی ماهی گیر نیز شناخته می شود. این پرنده تنها گونه موجود در تیره عقاب های ماهی گیر است.
طول بدن آن ۵۲ تا ۶۰ سانتی متر و فاصله بین دو سر بالهای آن در حدود ۱۵۲ تا ۱۶۷ سانتی متر می باشد. بخش شکمی بدن به رنگ سفید با نوار سینه ای تیره و سر سفید با نوار پهن سیاه ،بالهای آن دراز و نازک هستند.در انتهای هر بال چهار پر انگشتی دیده می شود . ویژگی های جسمی عقاب ماهی گیر به خوبی با رژیم غذایی او سازگاری یافته است. برای نمونه سوراخ بینی آن امکان بسته شدن دارد تا از ورود آب هنگام شیرجه زدن جلوگیری کند. فلس های موجود در روی پاها به سمت بالا آرایش یافته اند تا در گرفتن ماهی به آنها کمک کند.
عقاب ماهی گیر معمولا شکار خود را از هوا شناسایی کرده و اغلب قبل از این که پاهای خود را برای گرفتن ماهی وارد آب کند به صورت درجا بال می زند. هنگامی که می خواهد به سمت بالا برگردد ماهی را به شکلی توسط چنگال های خود نگه می دارد که سر ماهی به سمت بالا باشد . این عمل موجب کاهش مقاومت هوا شده و بالا بردن ماهی ا راحت تر می سازد . چنگال ها در گرفتن ماهی بسیار موثر هستند و به ندرت ماهی از چنگال آنها رها می شود و این هم عموما مواقعی روی می دهد که ماهی سنگین تر از حد مورد انتظار باشد . در این حالت ممکن است که پرنده به جای رها کردن ماهی خود درون آب رفته و تا ساحل شنا کند. در چنین مواقعی اگر آب بیش از حد سرد باشد می تواند منجر به مرگ پرنده گردد.
عقاب ماهی گیر در حال شکار ماهی
نوع اروپایی زمستان ها را در آفریقا می گذراند . نوع آمریکایی و کانادایی زمستان ها را در آمریکای جنوبی می گذرانند و نوع استرالیایی مهاجرت نمی کند.
در هنگام پرواز می توان آنها را به راحتی شناسایی کرد . سر آنها سفید رنگ بوده و نوار تیره ای در زیر بال های آنها دیده می شود که در بخش انتهایی بدن ه هم می رسند. نوار تیره دور چشم آنها نیز قابل تشخیص است.
این پرندگان برای زندگی مناطق مجاور آب های آزاد را که مقدار غذایی کافی نیز داشته باشد بر می گزینند و نیز ترجیح می دهند که لانه های خود را بر روی درختان بزرگی که تحمل وزن لانه را داشته باشد بسازند. این درختان باید حدود ۵۰ متر از آب فاصله داشته باشند . از سوی دیگر دو درخت مجاور که برای لانه سازی انتخاب می شوند باید حدود ۱۰ متر از یکدیگر فاصله داشته باشند .قسمت بالای این درختان باید شاخ و برگ کمی داشته باشد .آنها ترجیح می دهند در نزدیکی آب های کم عمق لانه بسازند زیرا که در آب کم ماهی نمی تواند از چنگ او فرار کند. اگر درخت مورد نظر برای لانه سازی وجود نداشته باشد آنها بر روی زمین نیز لانه می سازند . چنین لانه هایی معمولا در جزایر کوچک که پرندگان دیگری در آتن وجود نداشته باشد دیده می شوند.
یک جفت نر و ماده معمولا تمام عمر خود را با هم سپری می کنند و هر ساله به لانه قبلی خود باز می گردند . اغلب عقاب های ماهی گیر تا دو سال پس از تولد به محل تولد خود بر نمی گردند و بعضا تا سال سوم نیز بازگشت دیده نمی شود. عقاب های ماهی گیر در سن چهار الی پنج سالگی شروع به تولید مثل می کند. پرنده های نر قبل از رسیدن ماده ها به محل تولید مثل نمایش های هوایی را آغاز می کنند. این نمایش های هوایی با رسیدن ماده ها به اوج خود می رسد که به موجب جلب توجه ماده و مشخص کردن قلمرو صورت می گیرد . پرنده نر ماهی یا مواد لازم برای لانه سازی را به لانه می برد و شروع به سر و صدا می کند. رقص هوایی شامل پرواز های موجی شکل است که بعضا تا ارتفاع ۹۰ متری نیز می رسد . در نقطه بالای هر موج معمولا پرنده نر پاهای خود را آویزان کرده و دم خود را حرکت می دهد سپس به سمت پایین شیرجه می رود. این فرایند بار ها و بار ها تکرار می شود.
عقاب ماهی گیر در حال پرواز
لانه های آنها معمولا یک و نیم متر قطر و ۵۰ سانتی متر تا یک متر عمق دارد. این مشخصات مربوط به لانه ای است که تازه ساخته شده باشد. از آنجا که یک لانه سال های متوالی مورد استفاده قرار می گیرد لذا ابعاد آن هر ساله بزرگتر می شود. یک جفت برای لانه سازی حدود هفت الی ده روز زمان نیاز دارد. پرنده نر مواد لازم برای ساختن بخش اصلی لانه را جمع آوری می کند و پرنده ماده نیز مواد لازم برای پوشتت درونی لانه را جمع آوری می کند. یک جفت از محدوده لانه خود محافظت می کنند بعضا در صورت وفورغذا ممکن است که لانه سازی ها در مجاورت هم صورت گیرد.
عقاب های ماهی گیر معمولا دو یا سه تخم می گذارند و خوابیدن روی تخم از زمان گذاشتن اولین تخم آغاز می شود. پرنده ماده حدود ۳۴ تا ۴۰ روز روی تخم ها می خوابد . هنگامی که جوجه ها از تخم در می آیند پرنده ماده ده روز متوالی در لانه می ماند. در این مدت پرنده نر غذا را به لانه می آورد. اگر غذا کمیاب باشد جوجه بزرگتر ممکن است به جوجه کوچکتر حمله کند . جوجه ها در حدود ۶ هفتگی می توانند خودشان غذا بخورند. در این زمان پرنده ماده لانه را ترک می کند و برای خود و جوجه هایش شکار می کند . جوجه ها در هفت الی هشت هفتگی لانه را ترک می کنند ولی تا یک ماه دیگر نزدیکی لانه می مانند . در طول روز جوجه ها در مجاورت لانه می مانند و برخی مواقع به دنبال پرنده نر پرواز کرده و از او تقاضای غذا می کنند . جوجه ها در حدود دو تا هشت هفتگی می توانند برای خود شکار کنند.
صدا: صدای این پرنده غرغر مانند است شبیه <یی لپ – یی لپ> یا سوت مانند و بلند شبیه <پی ای پ > .
پراکندگی جغرافیایی در ایران : نسبتا فراوان است و در بیشتر نقاط سواحل جنوبی ایران دیده می شود.
کلمات مرتبط :
عقاب ، عقاب ماهی گیر ، پیدایش عقاب ، محل زندگی عقاب ، فیلم شکار عقاب ، عکس عقاب ، دستگاه جوجه کشی عقاب ، کتاب پرورش عقاب
