اصول نگهداری از بلدرچین | معرفی نژاد های بلدرچین | بهترین تغذیه برای بلدرچین
بلدرچین پرنده ای کوچک از راسته ی ماکیان سانان می باشد که شرایط سازگاری با هر نوع آب و هوایی را دار چون متابولیسم دفاعی بدن آنها از مقاومت نسبتا خوبی برخوردار است و کمتر دچار بیماری می شوند شناخته ترین نوع آن ها شامل بلدرچین بر جدید از تیره ی Odontophoridae و بلدرچین برقدیم از تیره ی Phasianidae است.
از آنجائیکه بلدرچین پرنده ای کوچک می باشد، زندگی کردن روی زمین را بیشتر ترجیح می دهد زیرا می تواند به راحتی از جنبندگان کوچک، دانه ها و حشرات تغذیه نماید و از همه مهم تر با لانه سازی روی زمین به راحتی قادر می شود پروازهای کوتاه و بلند خود را به صورت حرفه ای سازماندهی نماید.
در اصل بلدرچین ها دارای گونه ها و نژادهای متفاوت گوشتی و زینتی می باشند که در بسیاری از کشورها به تعداد زیادی پرورش داده می شوند تا از گوشت، تخم و پرهای آن ها بهره گیری نمایند چرا که ؛
- مقاومت بدنی آنها در برابر شرایط نامساعد محیط زیست بالاست.
- بلوغ سنی زود رسی دارند.
- بعد از سپری شدن یک دوره کوتاه ، برای جفتگیری و جوجه کشی آماده هستند.
- به شرط رعایت اصول بهداشتی، کمتر به بیماری های گوناگون مبتلا می شوند.
- به خاطر فواید و کیفیت مطلوبی که گوشت و تخم آنها دارد، در سبد غذایی بسیاری از مصرف کنندگان جا گرفته
- کم هزینه بودن هزینه های پرورشی
- تخمگذاری بالا( ۲۵۰ الی ۲۸۰ عدد تخم در طول یک سال)
و بسیاری از موارد دیگر باعث شده که بلدرچین ها جزوه پرنده هایی باشند که محبوبیت و جایگاه خاصی در صنعت مرغداری و بین افراد پرورش دهنده داشته باشند. به شرطی که سالن های پرورشی تمام فاکتورهای مناسب را برای پرورش و نگهداری آنها داشته باشد تا با مساعد بودن محیط پرورشی، رعایت نکات بهداشتی و تغذیه ای که در اختیار آنها می گذارید، بعد از یک بازه زمانی کوتاه مدت ( دو ماه) سود قابل توجهی را برداشت کنید .
در ادامه ی مقاله قصد داریم شما عزیزان را با انواع نژاد، تولیدمثل، جوجه آوری، زیستگاه، تغذیه، بیماری و …. آشنا سازیم.
به طور کلی بلدرچین پرنده ای مقاوم و طاقت فرسا در برابر بسیاری از شرایط سخت محیطی ست که می تواند به راحتی در شرایط آب و هوایی متفاوت به حیات خود ادامه دهد شما قبل از پرورش بلدرچین باید تمام شرایط زیستگاهی، تغذیه ای و فضای مورده نیاز را برای این پرنده ها مهیا سازید تا با مشکلات عمده و اساسی درگیر نباشید.
خصوصیات ظاهری بلدرچین:
بلدرچین ها دارای چشمانی بزرگ، درخشان و براق هستند، پوست بدن آن ها با پرهایی نازک و ظریف پوشانده شده است که عاری از هرگونه غدد چربی دار می باشد و با پاهای محکم، سالم و قوی خود می تواند مسافت های بسیار طولانی را طی کنند البته برخی از آنها قادرند در ارتفاعات کوتاه، پروازهای منقطعی داشته باشند.
بلدرچین ها دارای مقعدی پهن، گشاد، مرطوب و سفید هستند و می توانند به خوبی جفت گیری نمایند. چرا که فاصله بین دو استخوان لگن در بلدرچین تخمگذار بیش از یک انگشت است،
پرهایی که در این نوع از بلدرچین ها دیده می شود در نژادهای مختلف دارای ساختار کاملا متفاوت از نظر ظاهری ست و در کل به چند دسته تقسیم می شود:
• پرهای بزرگ یا شاه پرها : تمام قسمت خارجی بدن همراه با پرهایی بزرگ و کوچک پر شده است که تعداد پرهای بزرگ کمتر است و بسته به نوع پرنده می تواند به صورت توخالی در قسمت های پایینی و توپر در قسمت های بالایی باشد.
• پرهای کوچک یا پوش پر: تمام قسمت های بدن با پر پوشیده شده است، معمولا تعداد پرهای بزرگ بیشتر است، اینگونه پرها وظیفه ی محافظت از بدن را به صورت تخصصی انجام می دهند.
• پرهای سوزنی شکل : این پرها زیر پرده ی پرهای کوچک هستند که در داخل فولیکول کوچکی که در لایه ی اپیدرم می باشند فرو رفته اند.
بلدرچین ها گونه ها و نژادهای متفاوتی دارند ولی و ویژگی های ذاتی آنها تقریبا مشابه هم است . تنها تفاوتی که در آنها به چشم می خورد، رنگبندی پرهای آنهاست که این هم وابسته به منطقه جغرافیایی است که در آن زندگی می کنند. همه نژاد های بلدرچین ؛
مقاومت نسبتا بالایی در برابر بیماری هایی که بیشتر در بین سایر پرندگان شایع می شود ، دارند.
مادامی که بستر پرورشی ،عاری از هر نوع آلودگیست و غذایی که در اختیارشان می گذارید، تمام فاکتورهای رشد را داشته باشد، بدون در گیر شدن با بیماری خاصی به تولید تخم و جوجه آوری ادامه می دهند.
مهمترین نژاد های بلدرچین :
نژادهای مختلف بلدرچین عبارتند از ؛
بلدرچین معمولی یا Coturnix coturnix
پرنده ای کوچک، خپل و کره ای ست که یک نوار سفید رنگ در بالای چشم خود دارد. از راسته ی ماکیان و تیره ی قرقاولیان می باشد که بیشتر در مناطق آسیایی، اروپایی و آفریقایی زندگی می کند. ۱۶الی ۱۸ سانتی متر طول دارند و وزنشان در پایان دوره بلوغ ۱۲۰ گرم است.تغذیه ی او شامل حشرات، دانه و جنبندگان مختلف است، معمولا زمین را برای چرا و لانه سازی انتخاب می نماید.
همچنین با پروازهای کوتاه و سریع خود می تواند به نقاط مختلف سفر کرده و از دانه های مختلف، سوسک های علفزار، انواع حشرات و مورچه تغذیه نماید تا به وسیله ی آن ها تمام انرژی مورد نیاز برای پروازهای طولانی مدت کسب کرده و به حیات خود ادامه دهد.
تفاوت بلدرچین نر و ماده معمولی در پرهای سینه‌شان است بطوریکه نرها دارای پرهای حنایی‌رنگ می باشند در حالیکه پرهای ماده‌ها به رنگ خرمائی سوخته یا خاکستری با نقطه های تیره است و پرنده ماده که به بلوغ کامل رسیده، سنگین تر از جنس نر است.
بلدرچین ژاپنی یا Coturnix japonica
اینگونه از بلدرچین ها بیشتر مناطق بومی آسیا را برای زندگی انتخاب می نمایند، جزوه پرندگانی مهاجر هستند که در فصل بهار به مناطقی چون؛ شمال مغولستان، جنوب سیبری، شمال چین، ژاپن و کره شمالی سفر کرده و در آنجا لانه سازی و تخم گذاری می نمایند و زمانیکه زمستان فرا می رسد به مکان هایی گرم چون جنوب و مرکز چین، کره جنوبی، جنوب ژاپن، ویتنام، لائوس و تایلند کوچ می کنند.
این نژاد از بلدرچین ها بسیار ترسو هستند و با کمترین آلودگی صوتی و تنش زا دچار استرس می شوند. از نظر ظاهری بسیار شبیه به بلدرچین معمولی می باشند. طول بدن آنها ۲۰ سانتیمتری بوده و در پایان بلوغ وزنشان به ۱۵۰ گرم می رسد.
جالب است بدانید که جمعیت گونه ی اهلی این نژادها که مورد توجه پرورش دهندگان است، بسیار بیشتر از نوع وحشی ست علت آن هم شرایط محیطی و تغذیه ای مناسبی ست که در دسترس پرنده قرار دارد، از همه مهم تر از دسترس شکارچیان هم خارج است.
گوشت بلدرچین ژاپنی خاصیت درمانی فراوانی از جمله درمان سل دارد از همین رو توجه بسیاری از افراد مصرف کننده را به سمت خود جلب کرده است.
بلدرچین کالیفرنیایی
بلدرچین کالیفرنیایی که زیباترین نژاد در بین بلدرچین هاست که در جوامع غربی بیشتر به عنوان پرنده زینتی آن را پرورش می دهند. وزن آنها در پایان دوران بلوغ به ۱۶۰ گرم می رسد.
زیستگاه اصلی این نژاد از بلدرچین ها به نواحی کالیفرنیا، بریتانیا، شمال غربی آمریکا، استرالیا و کلمبیا بر می گردد. درختچه های بیابانی، بوته های متراکم و گستره های گیاهی کم عمق و پهن مکان مناسبی برای آشیانه سازی آنهاست که در فصل بهار با اختیار کردن جفتی شروع به لانه سازی می کنند.
بلدرچین های ماده کالیفرنیایی می توانند در هر دوره از جفتگیری حدود ۱۰ الی ۱۲ عدد تخم بگذارند و تا زمان متولد شدن جوجه به خوبی از انها مراقبت می کنند. ولی بعد از چند روز جوجه ها به قصد مستقل شدن لانه را ترک می کنند و متعاقبا پدرشان نیز همین کار را می کند و بلدرچین ماده ممکن است تا پایان عمرش شانس مادر شدن را نداشته باشد.
بلدرچین سفید انگلیسی یا English White
این نوع بلدرچین از گونه ی کوترنیکس ژاپونیکا محسوب می‌شود. نمونه ی اصیل این نژادها به غیر از قسمت خط ابرو که در ناحیه ی سر با خال‌هایی سیاه رنگ پوشیده شده، کاملاً سفید رنگ است.
این پرنده ها دارای منقار و پاهایی به رنگ قهوه‌ای مایل به صورتی می باشند که باعث شده رنگ چشهایشان به رنگ قهوه‌ای تیره دیده شود. نرها و ماده ها از لحاظ رنگی کاملا یکسان دیده می شوند فقط از لحاظ وزنی متفاوتند بدین معنی که وزن ماده ها بیشتر از نرها بوده، مخصوصاً در زمانیکه به سن بلوغ جنسی می رسند این تفاوت به صورت علنی دیده می شود.
بلدرچین سفید آمریکایی یا American White
جزء بزرگ ترین و سنگین ترین گونه ی بلدرچین هاست، گونه ی نر دارای ظاهری سفید رنگ بوده در حالیکه ماده از رنگی حنایی رنگ برخوردار می باشد، همچنین برخی از نژادهای آن از ترکیب رنگ های سفید، سیاه، حنایی، قهوه ای تیره و روشن بهره مند هستند.
از آنجائیکه این گوشت این نژاد از بلدرچین ، در سنین پائین تر کیفیت بهتری دارد، لذا زودتر از زمان موعود آماده کشتار می شود. نوک بلدرچین آمریکایی همانند عقاب تیز است و می تواند از حشرات و علف های هرز تغذیه کند.
بلدرچین پوشالی یا coturnix pectoralis
این نوع از بلدرچین دارای نام دیگری به نام کاهگلی ست که متعلق به کشور استرالیا بوده و در سرتاسر تاسمانی و استرالیا به وفور دیده می شود. ساختار بدنی او از پرهایی قهوه ای رنگ تیره می باشد که با خطوط سفید رنگ پر شده است، همچنین قسمت جلوی سینه او متشکل از پرهای سیاه رنگ زیباست که زیبایی او را دو چندان کرده است. بلدرچین پوشالی دارای طولی به اندازه ی ۳۳ سانتیمتر و وزنی به مقدار ۱۰۰ تا ۱۲۰ گرم بهره مند می باشد.
بلدرچین بارانی یا Coturnix coromandelica
نام دیگر این بلدرچین ها در زبان انگلیسی rain quail می باشد که بیشتر در مناطق هند، پاکستان، نپال، سری لانکا و ویتنام یافت می شوند و لانه های خود را در میان بوته زارها و جنگل های مرطوب می سازند و به خاطر شاهپری که دارند قادر به پروازهای طولانی مدت نیستند و بیشتر مواقع راه می روند.
توجه داشته باشید که گونه های نر دارای پرهایی سیاه رنگ در قسمت سینه ی خود می باشند و بسیار شبیه به بلدرچین معمولی هستند مخصوصا نوع ماده ی آن.
بلدرچین قهوه ای یا Coturnix ypsilophora
در انگلیس به نام brown quail و بلدرچین مردابی معروف است ، جمیت زیادی از آنها در مناطق جغرافیایی استرالیا و تاسمانی دیده شده است. این پرنده ها دارای پرهای قهوه ای مات می باشند و ترکیبی از رنگ های مشکی و کرم در سرتاسر بدن آن ها پخش شده است که زیبایی منحصر به فردی به ظاهرش بخشیده است.
بلدرچین آبی آسیایی یا Coturnix chinensis
نام علمی این نژاد از بلدرچین Coturnix chinensis است ولی نام های دیگری از قبیل پادشاه بلدرچین ها، دکمه ای ، بلدرچین سینه آبی و بلدرچین چینی دارد. یک گونه پر جنب و جوش که ظاهرش نسبت به سایر گونه های بلدرچین زیباتر است از همین رو پرورش این نژاد از بلدرچین بیشتر جنبه زینتی دارد. معمولا بیشترین مناطق جغرافیایی که برای زندگی انتخاب می کنند، مناطق بومی جنوبی، شرقی آسیا و اقیانوسیه است.
گونه های متفاوتی از آن با رنگ های آبی، نقره ای، خرمایی مایل به قرمز، قهوه ای تیره و مشکی دیده شده است. طول بدن آن به ۱۴ سانتی متر می رسد و وزنی در حدود ۲۴ الی ۴۰ گرم دارد.
بلدرچین گامبلی
با نام علمی Callipepla gambelii است و شباهت بسیار زیادی به نژاد کالیفرنیایی دارد. تنها وجه تمایز آنها در رنگ پرهای قسمت سر است( که پرهای نژاد گامبلی قرمز تر از نژاد کالیفرنیایی است) تعداد تخم های این نژاد از بلدرچین ها نسبت به بلدرچین های دیگر بالا تر است.
بلدرچین بریتانیایی یا British Range
اطلاعات زیادی در باره این نژاد از بلدرچین وجود ندارد. نوعی بلدرچین با پرهای سیاه رنگ از منطقه جغرافیایی بریتانیا کف از نظر ظاهری، جنس نر و ماده تفاوت خاصی از همدیگر ندارند و می توانند سالیان سال، در کنار هم به زندگی خود ادامه دهند.
بلدرچین کوهی
یک گونه زیبا از بلدرچین ها که با کاکل بلند سیاه رنگی که در سر دارند، جلوه زیبا و متفاوتی نسبت به سایر بلدرچین ها به خود گرفته اند. وزن بدنشان در پایان بلوغ به ۱۱۰ الی ۱۲۰ گرم می رسد و طول بدنشان ۲۵ الی ۲۸ سانتی متر است ولی بر خلاف سایر نژادهای بلدرچین دوره جوجه کشی طولانی تری دارند یعنی بین ۲۱ الی ۲۵ روز طول می کشد تا جوجه ها سر از تخم بیرون آورند.
بلدرچین بوته ای جنگلی (perdicula asiatica)
این بلدرچین که در زبان انگلیسی به نام jungle bush quail مشهور است و خواستگاه اصلی آن به کشور های هند، نپال، بنگلادش، پاکستان و سری لانکا بر می گردد. پرنده های نر نوار هایی سفید رنگی در قسمت سینه دارند ولی ظاهر ماده ها ساده تر است. طول این پرنده بین ۱۶ الی ۱۸ سانتی متر و وزن آن بین ۵۷ الی ۸۱ گرم می رسد.
بلدرچین بوته ای صخره ای perdicula argoondah
این بلدرچین که در زبان انگلیسی rock bush quail نامیده می شود، خواستگاه اصلی اش به کشور هندوستان بر می گردد ولی شباهت بسیار زیادی به بلدرچین بوته ای جنگلی دارد فقط رنگ پرهایشان روشن تر از نژاد جنگلی است. ۱۷ الی ۱۸ سانتی متر طول دارد و وزن بدنش به ۶۵ الی ۸۰ گرم می رسد.
بلدرچین نیوزلندی یا Coturnix novaezelandiae
متاسفانه نسل این بلدرچین ها از سال ۸۷ منقرض شده است، طبق تحقیقات انجام شده گونه ی نر و ماده کاملا شبیه هم بوده اند و فقط از لحاظ وزنی باهم اختلاف داشتند.
بلدرچین کاهگلی
نام علمی این بلدرچین Coturnix pectoralis و نام انگلیسی آن Stubble quail است. خواستگاه اصلی این نژاد از بلدرچین ها به محدوده جغرافیایی جنوب شرقی و جنوب غربی استرالیا بر می گردد بلدرچین های کاهگلی بع از پایان بلوغ ۱۳۰ گرم وزن می گیرند و طول بدنشان به ۱۸ سانتیمتر می رسد.
پس از بررسی برخی از گونه های مهم بهتر است به موضوع تغدیه بپردازیم:
تغذیه بلدرچین :
برای اینکه یک بلدرچین خوب پرورش دهید، پیشنهاد می شود بهترین غذاها را در اختیار او قرار دهید. معمولا این غذاها شامل انواع مواد معدنی و ویتامین ها می باشد. سعی کنید تغذیه ی جوجه ها را در شرایط بهتری سازماندهی نمایید چون هر گونه کمبود در مواد معدنی مانند فسفر، روی و کلسیم، باعث عقب ماندگی، کمبود وزن، عدم رشد پرها و مشکلات تنفسی در آن ها خواهد شد.
در حالت کلی شما پرورش دهندگان گرامی می توانید در چند روز اول با مخلوط کردن مولتی ویتامین ها در آب آشامیدنی آن ها این کمبود را جبران نمایید. همچنین انجام این نکات مهم در پرنده های بالغ هم دارای اهمیت ویژه ای ست و حتما باید رعایت شود. به طور کلی هر پرنده ی بالغ در طول روز ۲۵ تا ۳۵ گرم غذای مفید نیازمند است تا به خوبی رشد کرده و تولید مثل نماید.
معمولا برای بلدرچین ها دان های مخصوصی تهیه می شود که بسته به نوع گوشتی یا تخم گذار بودن آن متفاوت است و یکی از مهم ترین نکاتی ست که باید از طرف پرورش دهنده رعایت گردد. معمولا تغذیه ی بلدرچین ها در دوره های سنی مختلف و متفاوت است و می توان از موادی چون گندم، غلات، ذرت، پودر یونجه، پودر ماهی و … در شرایط مختلف سنی به میزان مورده نیاز به خورد بلدرچین داد.
مثلا جوجه بلدرچین ها یک روز بعد از تولد، باید مطابق با فاکتورهای جیره رشد و به صورت اصولی تغذیه شوند چرا که دوران رشد آنها سریع اتفاق می افتد.
- استفاده از تجهیزات مناسب مثل دانخوری و آبخوری ، از عواملی است که در فرآیند رشد جوجه بلدرچین مناسب است.
- استفاده از جیره غذایی پروتئین دار که بر روند رشد آنها تأثیر زیادی خواهد گذاشت.
- استفاده از کنسانترهای غذایی که با فرمول های خاصی تهیه شده و به اندازه کافی خرد شده اند تا جوجه ها برای بلع آن با مشکل مواجه نشوند.
- گنجاندن مواد معدنی همچون کلسیم ، فسفر و انواع ویتامین ها در جیره غذایی تا متابولیسم دفاعی بدن آنها در برابر انواع بیماری ها تقویت شود.
- در اختیار گذاشتن آب آشامیدنی که عاری از هر نوع آلودگی و آهک است در غیر این صورت از خوردن آن امتناع می کنند و با گذشت زمان دچار کم آبی و کاهش شدید وزن می شوند.
تولید مثل و جفت گیری بلدرچین :
از آنجائیکه بلدرچین ها در کوتاه مدت به بلوغ جنسی و جسمی می رسند می توان با استفاده از دستگاه جوجه کشی پیشرفته و مناسب، از آن ها به نحو ایده آل جوجه کشی نمود.
فراموش نکنید که ماده ها در ۴۲ روزگی قادر به تخم گذاری هستند، همچنین تولید اسپرم در بلدرچین نر در ۳۶ روزگی شروع می گردد، پس مهمترین چیزی که با ید سازماندهی شود این است که به تغذیه مولدها دقت کنید تا پرنده های نر اسپرم کافی برای جفتگیری داشته باشند و پرنده های ماده بتوانند تخم های نطفه دار با کیفیتی تولید کنند تا جوجه های تکثیر شده ، سالم باشند.
سعی کنید بلدرچین های مادر را در سن ۲ الی ۳ هفتگی خریداری نمایید در این حالت راندمان تخم گذاری بیشتر می شود و در صد جوجه آوری با روند افزایشی ، پیش خواهد رفت.
توجه داشته باشید که اگر بلدرچین های ماده با نرهای خوبی عمل جفت شدن را انجام دهند در طول روز حداقل یک عدد تخم را می گذارند ولی اگر حاضر به جفت گیری نشوند راندمان تخم گذاری پایین خواهد آمد. پس بهترین روش برای تولید مثل مطلوب جفت کردن نر و ماده های ایده آل است و قبل از آن قرار دادن دانه های مناسب در اختیار آن هاست.
شرایط ایده آل برای تخم ها
معمولا تولید مثل، جفت گیری و تخم گذاری نیازمند فضا و سالن مناسبی ست که از گرما، نور و تهویه ی مناسبی برخوردار باشد. در دسترس بودن دائمی آب خیلی مهم است و عدم وجود آن به مدت چند ساعت روند تخم گذاری را به تاخیر خواهد انداخت. فراموش نکنید که تجهیزات مناسب نگهداری بلدرچین باید دارای حداقل استاندارد های لازم باشند. استفاده از یک قفس بلدرچین غیر اصولی می تواند تمام زحمت های شما را از بین ببرد و ضررهای جبران ناپذیری بر جای گذارد.
دستگاه جوجه کشی مخصوص بلدرچین :
در دستگاه جوجه کشی وجود ۴ اصل مهم راندمان جوجه آوری را سرعت می بخشد، دما، رطوبت، تهویه ی هوا و گردش تخم ها.. به طوریکه اگر یکی از این ۴ اصل رعایت نگردد ، بدون شک مزرعه دار را با مشکلات فجیع اقتصادی روبرو خواهد ساخت.
دمای مورد نیاز برای تخم ها باید به میزان ۳۷.۵ درجه ثابت گردد ولی دو روز مانده به پایان جوجه کشی کمی کاهش پیدا می کند. در مرحله ی ستر، دو هفته ی اول تخم های نطفه دار به صورت هر ۲ ساعت یا ۴ ساعت یک بار به صورت دستی به چرخش در می آیند که اگر این عمل توسط دستگاه انجام گیرد، به صورت کاملا اتومات در هر ساعت یک بار امکان پذیر خواهد بود. همچنین فن های قوی باید در دستگاه تعبیه گردند تا از تجمع هوای آلوده در مکان ممانعت نماید.
مقابله با بیماری های بلدرچین :
همانطور که قبلا اشاره کردم؛ بلدرچین ها پرندگان ریز جثه و مقاومی هستند که کمتر دچار بیماری می شوند مگر اینکه پرورش دهنده ای با عدم آگاهی؛
اصول بهداشتی را در بستر پرورشی رعایت نکند.
عدم ضد عفونی کردن کف بستر و قفس های پرورشی می تواند شرایط نامساعدی برای پرنده ها ایجاد کند.
تفیکیک نکردن گروه های سنی از هم دیگر
جدا نکردن پرنده های بیمار از گله پرورشی
عدم واکسینه کردن به موقع جوجه در همان هفته های اول زندگی. بیماری مارک و نیوکاسل جزو آن دسته از بیماری هایی هستند که واکسن ضد آنها باید در سن ۲۰ روزگی جوجه ها تزریق شود.
تغذیه مناسبی در اختیار بلدرچین ها قرار ندهد. کانی بالیسم بیماری خطرناکی است که در اثر سوء تغذیه و کمبودهای ویتامینی و پروتئینی ، کلسیمی و … سلول های عصبی پرنده را به خطر می اندازد. اگر بیماری پیشرفت کند ،طولی نمی کشد که پرنده ها به جان هم می افتند و پوست و گوشت همدیگر را می کنند.
استفاده از آبخوری و دانخوری آلوده به فضولات بستر. کوکسیدیوز ، آبله ، سالمونلا ، ورم روده‌ای و برونشیت و … بیماری هایی هستند که در اثر آلودگی ها کف بستر تکثیر می شوند و سلامت هر پرنده ای را به خطر می اندازند.
و بسیاری از مسائل دیگر می تواند در تشدید انواع بیماری های شایع ، تاثیر گذار باشد. بیماری هایی که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و می تواند غیر قابل کنترل باشد.
سایر بیماری های خطرناکی که می تواند شرایط فیزیکی وبلدرچین ها را تحت تاثیر قرار دهد، عبارتند از :
• بیماری تیفوئید بلدرچین :
عامل بیماری تیفوئید، پرندگان سالمونلا گالیناروم می باشند که سبب تلفات سنگینی در جوجه های ۱ الی ۳ روزه می گردند، این بیماری پرنده را دچار افسردگی می نماید و نقاط نکروز مانندی روی کبد، شش ها و بسیاری از نقاط دیگر می اندازد و به مرور سبب خونریزی، مشکلات تنفسی و بی اشتهایی می گردد، شما می توانید با استفاده از داروهای فورالیدون تا مدت ۱۰ روز استفاده کنید و با رعایت اصول بهداشتی از شیوع بیماری پیشگیری کنید.
• بیماری نیوکاسل :
نوعی از بیماری عفونی ست که در پرندگان وحشی بیشتر دیده می شود، موجب اسهال، واکنش های عصبی، بی اشتهایی در پرنده می گردد و به مرور زمان سبب فلج شدن و تلف شدن پرنده می شود، بهتر است قبل از شیوع به پرنده واکسن مخصوص نیوکاسل تزریق گردد.
• بیماری پرولاپس یا بیرون زدگی مقعد :
این معضل معمولاً در شروع تخم گذاری در نیمچه های قوی و یا در بلدرچین های تخم گذار خیلی چاق دیده می شود که معمولا به خاطر پرخوری، استرس و چربی های اضافی ایجاد می گردد، توصیه می شود به آب آشامیدنی آن کمی مولتی ویتامین یا مقداری پودر کانییون(مواد معدنی) اضافه نمایید و به مدت ۲ هفته هر روز یکبار به پرنده بدهید.
• بیماری تاول کف پایی :
معمولا با ورود باکتری E.Coli (نوعی باسیل گرم) به بدن شیوع پیدا می کند و موجب ایجاد تورم های پیازی شکل روی پاها و مفاصل پرنده می گردد، توصیه می شود برای درمان آن بستر کف پای پرنده سخت و مرطوب نباشد و از پماد موپیروسین روزی دوبار به محل زخم زده شود.
توجه داشته باشید شما با رعایت بهداشت محیط پرورشی به صورت مداوم و فراهم نمودن تغذیه ی مناسب، تمامی پرنده ها را تا حد ممکن از وجود بیماری های مختلف در امان نگه می دارید.
حرف آخر:
در این مقاله سعی کردیم به صورت مفید و مختصر شما را با بلدرچین و نحوه ی پرورش آن آشنا سازیم، امید است با مطالعه ی کامل مطالب ذکر شده و رعایت نکات مهمی که به آنها اشاره کردم، شناخت بهتری نسبت به این پرنده سود آور داشته باشید.
