اصول پرورش شترمرغ | شرایط نگهداری از شترمرغ ها
شترمرغ یا Struthio camelus پرنده ی بی پرواری ست از راسته ی سینه پهنان که بیشتر در مناطق بومی آفریقا زندگی می کند و یکی از بزرگ ترین پرنده هایی که در جهان محبوبیت خاصی بین پرورش دهندگان دارد، علت آن هم گوشت و تخم بزرگی ست که به اندازه کافی جوابگوی نیازهای بسیاری از افراد جامعه است.
وزن و اندازه تخم این پرنده چند برابر از تخم پرندگان دیگر است. گوشت بدون چرب باکلسترول های مفید و خاصیت های بی شمار آن باعث شده ، بسیاری از مصرف کنندگان دنیا، در سبد غذایی خود جایی برای آن داشته باشند.
بسیاری از افراد و کارآفرینان با توجه به شرایط اقتصادی و تقاضای مصرف کنندگان، مزارع پرورشی شتر مرغ را راه اندازی کرده اند که با مدیریت اصولی و سازمان یافته می تواند علاوه بر تامین نیاز های غذایی، نقطه قوتی برای درآمدهای سود آور باشد ضمن اینکه پرورش دهندگان می توانند، از فروش پوست، پر ، استخوان، تخم های بی نطفه ی آنها به مشتریان خاص ، هم گوشه ای از هزینه های پرورشی را جبران کنند، در کشورهای پیشرفته، نگاه اقتصادی تری به این موضوع دارند.
کسانی که تجربه کافی درباره پرورش شترمرغ دارند، معتقدند این پرنده عظیم الجثه با اندازه هیکل درشت و تنومندش سودآور است.
- از چربی موجود در بافت گوشت آن برای درست کردن کرم های پوستی و صابون های گران قیمت استفاده می کنند.
- فیلم سازان و طراحان لباس برای طراحی لباس های نمایشی و بازیگران مطرح دنیا برای لباس های خاصی که به تن می کنند، از پر شترمرغ بهره مندند.
- خوردن مغز شتر مرغ برای بهبود و درمان آلزایمر مفید است.
- برد دستگاه های الکترونیک و مخابراتی به لطف بافت های موجود در زانوی شترمرغ کارایی دارند.
- در دنیای پزشکی،از قرنیه چشم شترمرغ پیوندهای موفقیت امیزی به ثبت رسیده است.
- از استخوان گوزک پرنده، جاسیگاری های گران قیمتی درست می کنند که طرفداران زیادی دارد.
این پرنده ی متفاوت ،دارای گردن دراز و پاهای بلندی ست که می تواند حدود ۷۰ کیلومتر بر ساعت بدود بدون اینکه دچار خستگی شود، تغذیه ی او شامل بی مهرگان است ولی اگر قصد پرورش گله ای از این پرنده عظیم الجثه را دارید ،باید از فاکتورهای غذایی متفاوت تری استفاده نمایید.
شترمرغ پرنده ای ست که به صورت گروهی زندگی می کند و اگر دشمنی آن ها را تهدید نماید ، حرکات خاصی را از خود شان می دهند مثل دراز کشیدن روی زمین، دویدن یا جفتک انداختن به دشمن
خصوصیات ظاهری شترمرغ :
بزرگ ترین گونه های شترمرغ، نژاد آفریقایی می باشد که به انواع گوناگونی چون : گردن آبی، گردن قرمز و گردن سیاه تقسم بندی شده است.
از این گونه ها عمدتاً به منظور تولید پر، پوست و گوشت استفاده می گردد و نوع استرالیایی آن به خاطر چربی های زیادی که در زیر پوست خود دارد، محبوبیت خاصی در بین پرورش دهندگان کسب نموده است، اما بیشتر توجه به سمت شتر مرغ آفریقایی ست، آن هم به علت وزن بالای گوشت، کیفیت فوق العاده ی پوست و درجه ی سازگاری بالا در شرایط خشکسالی سخت محیطی می باشد.
توجه داشته باشید شترمرغ هم مانند سایر پرنده ها، دارای نر و ماده هایی متفاوت است بدین معنی که گونه ی نر پرهای سیاه رنگی داشته که در انتها سفید رنگ شده اند در حالیکه شتر مرغ ماده دارای پرهایی قهوه ای رنگ می باشد.
هر دو طبیعتا دارای سر و گردنی دراز هستند وگونه ی وحشی آن بیشتر در بین پستاندارانی چون گورخر، گاومیش و کل یالدار به ادامه ی چرا مشغول می گردد.
وزن این پرنده ی خارق العاده تا میزان ۶۳ الی ۱۴۵ کیلوگرم متغیر می باشد، شایان ذکر است که وزن نرهای گونه های اصیل آفریقای شرقی ۱۱۵ و ماده های آن تا ۱۰۰ کیلوگرم و حتی بیشتر از این هم رسیده است.
همینطور ارتفاع نرها در هنگام بلوغ تا ۲.۸ متر تخمین زده شده است در حالیکه ماده ها از ارتفاع ۲ متری بهره مند می باشند. در حالت کلی پایتخت اصلی شتر مرغ ها در اوتس آفریقای جنوبی ست که دارای زمستان هایی برفی و تابستان هایی معتدله می باشد و بیشتر پرورش دهندگان با انتخاب این محل صاحب سرمایه و سودآوری شگفتی شده اند.
شترمرغ از معدود پرندگانی است که گوشت ، تخم مرغ ، پوست ، پر ، ناخن و به طور کلی تمامی فراورده های آن در صنایع مختلفی؛ غذایی، مد، سلامت و … مورد استفاده قرار میگیرد .
نژاد های مختلف شترمرغ :
در ادامه با بررسی گونه های مختلف شترمرغ، تغذیه، جفت گیری و تولید مثل، شرایط فضایی برای پرورش و جوجه کشی از این پرندگان بیشتر آشنا خواهید شد …
شتر مرغ آفریقای شمالی یا گردن قرمز:
یا شترمرغ شمال آفریقا که جزو بلند قد ترین و مهاجم ترین نژاد در نوع خود است این گونه شتر مرغ ها دارای گردنی قرمز، شاخک های کوچک، سر و گردنی تاس و پرهای موجدار و مجعد و ترکیب رنگ بال و پر جنس نر آن سیاه و سفید است.
تخم های “شترمرغ آفریقایی” نسبت به سایر نژادهای شتر مرغ بزرگتر است و با حجم گوشت بالایی که دارند، در بین پرورش دهندگان محبوب اند.
شتر مرغ های گردن قرمز بلوغ دیرتری دارند و کمتر تخم گذاری می نمایند از این رو جنس ماده این نژاد علاقه زیادی به جفتگیری ندارد و معمولا از سن ۳ الی ۵ سالگی شروع به تخمگذاری می کند و یا اصلا تخم نمی گذارد و جوجه هایی هم که از آنها متولد می شود ، بسیار ضعیف و ناتوان است.
شترمرغ آفریقای شرقی یا گردن آبی:
کمی بزرگتر از گونه ی آفریقای جنوبی بوده و از گردنی متمایل به رنگ آبی بهره مند می باشد. بیشترین مکان تولید مثل آن ها در کشور تانزانیا می باشد اما با این وجود بسیاری از پرورش دهندگان با استفاده از نکات کاربردی موفق به تولید آن ها در بسیاری از کشورها هم شده اند.
شترمرغ گردن آبی نامیبیا :
بدن این نژاد از شترمرغ ها کمی کشیده تر از سایر نژادهاست. گردن و پاهای درازتر و پرهای صاف و باریکی دارند. استخوان کف پا و ساق جنس نر این نوع شترمرغ ها در فصل جفتگیری قرمز می شود ولی به خاطر کوهان نسبتا برآمده ای که در پشت شان دیده می شود ،آمیزش ناموفقی بین شان اتفاق می افتد.
شتر مرغ سومالیایی یا گردن سیاه :
این نژادها بیشتر در کشورهای کنیا، سومالی و اتیوپی زندگی می کنند و جنس ماده در این نوع نژادها بزرگتر از جنس نر است ولی نسبت به جثه هایشان گوشت کمتری دارند.
پوست بدن آنها خاکستری متمایل به آبی است و شتر مرغ سومالیایی پرنده ای آرام می باشد که به خاطر جثه ی کوچکش در فرایند جوجه آوری ضعیف عمل می نماید.
این نژاد از شترمرغ ها پاها و گردن کوتاه تری نسبت به سایر نژادهای خود دارند و پوست بدنشان خاکستری رنگ است که در فصل جفتگیری آبی تر می شود . از ده ها سال پیش در آفریقای جنوبی به منظور به دست آوردن پر و تولید چرم، اصلاح نژادی بسیاری در آنها صورت گرفته است.
دوره تخمگذاری پرنده های ماده در طول سال دوبار و و در هر دوره ۳۰ عدد تخم می گذارند. یعنی در هر دوره از فصل جفتگیری قادر است ۶۵ عدد تخم بگذارد که وزنی بیش از ۱.۵ کیلوگرم دارد.
شترمرغ ماسایی :
بزرگترین نژاد در بین تمام شترمرغ هاست . در زمان جفتگیری پرنده نر تمام تلاشش را می کند که نظر ماده را به خود جلب کند به طوری که رنگ پوست گردن و پاهایش به رنگ صورتی در می آید. ماده های آنها هر ساله قادر به تولید ۴۰ عدد تخم هستند.
شتر مرغ استرالیایی یا امو :
از راسته ی سینه پهنان بوده که می توان از گوشت، پوست و چربی آن برای تولید روغن، تخم و چرم استفاده نمود و بسیاری از کشورها از جمله استرالیا، آمریکا، چین، نیوزلند، کانادا و چند کشور اروپایی مانند هلند و بلغارستان به تولید و پرورش امو مشغول می باشند.
همچنین کشورهای استرالیا، آمریکا جزوه معروف ترین بازارهای گوشت و روغن امو بوده و کانادا مشهوریت خاصی در تولید چرم و پر امو در کل جهان کسب نموده است.
شترمرغ گردن آبی زیمباوه :
قدبلند و گوشتی ترین نژاد شترمرغ ها، گردن آبی زیمباوه است. وزن نرهای انها بالغ بر ۱۵۰ تا ۱۷۰ کیلوگرم است ولی بر خلاف وزنی که دارند بسیار چابکتر از نژادهای دیگر عمل می کنند.
در فصل جفت گیری تمام پوست بدن شترمرغ های نر در این نوع نژاد به رنگ قرمز در می آید و شتر مرغ های ماده قادرند، سالانه ۶۰ عدد تخم بگذارند.
شترمرغ کیوی یا کیساوی :
پروش و تولید این شترمرغ بیشتر در کشور نیوزلند اتفاق می افتد و شباهت بسیاری به گونه ی امو دارد فقط از لحاظ وزنی با آن متفاوت می باشد، از همین رو محبویت کمتری نسبت به گونه ی امو دارد.
شتر مرغ ریه :
محل چرا و پروش این گونه شترمرغ ها بیشتر در مناطق آمریکای جنوبی رواج دارد. ریه ها وزن و جثه کوچکتری نسبت به آموها دارند و پنجه هایشان شبیه به سایر پرندگان می باشد. بیشترین هدف پرورشی هم ، در بهره گیری از از پوست آنها برای تولید چرم خلاصه می شود.
تغذیه شتر مرغ
شتر مرغ ها در سنین مختلف از تغذیه های گوناگونی بهره گیری می کنند و معمولا پرنده هایی باصرفه ای برای امر پرورشی محسوب می گردند، ولی تغذیه ی جوجه شترمرغ ها مسئله ای بسیار مهمی که باید پرورش دهندگان از همان روزهای آغازین تولد،توجه خود را به ان معطوف کنند، یعنی پیروی از یک جیره غذایی مرغوب می تواند ژنتیک تولید مثل پرنده را، تحت تاثیر قرار می دهد از این رو باید به تغذیه ی شتر مرغ بیشتر از سایر نکات پرورشی توجه نمایید.
به یاد داشته باشید که در شترمرغ های ۳ ماهه، اگر جیره ی غذایی با مشکل خاصی روبرو گردد ،ممکن است جان جوجه را به خطر انداخته یا درصد تلف شدن جوجه ها را بالا ببرد. پس توصیه می گردد به بهداشت و تغذیه ی جوجه ها به شدت رسیدگی نمایید.
تغذیه جوجه شترمرغ ها تا ۱۰ روز اول، از باقیمانده کیسه زرده تامین می شود ولی پس از رسیدن به سن ۱ ماهگی می توانید ذرت، سویا، جو، علوفه های تازه را به میزان توصیه شده در اختیار آن ها قرار دهید.
جیره غذایی خوب برای تغذیه ی شترمرغ شامل موارد زیر می باشد :
• علوفه یا یونجه تازه که فیبر با کیفیتی داشته باشد.
• ذرت با کیفیت که ۸% نیاز پروتئینی جوجه ها را در دوران رشد تامین می کند.
• سویا با جذب پروتئین ۴۷ درصدی
• مواد معدنی پرخاصیت
• ویتامین های ضروری
• استفاده از مخمر و اسیدآمینه های مطلوب
اخطار: برای جلوگیری از اختلالات اسکلتی پا، باید رشد اولیه شترمرغ ها را به صورت مداوم کنترل نمایید. شما می توانید در خوراک و انرژی آن ها حدود ۹ تا ۱۰ مگا ژول انرژی متابولیسمی در کیلوگرم، اضافه نمایید تا آن ها را از صدمات وارده ایمن نگه دارید.
همچنین به شدت تاکید می گردد که در هفته های اول، بیشتر از ۵ درصد الیاف و خوراک خام به جوجه ها ندهید به این علت که آن ها در هفته های اول توانایی هضم نمودن چربی را به میزان کافی در اختیار ندارند و نباید بیش از مقدار تعیین شده، چربی مورد نیاز در جیره غذایی آن ها گنجانده شود.
فراموش نکنید که هر شترمرغ بالغ روزانه ۲۹۰۰ گرم خوراک مصرف می کند پس بیشتر هزینه ی پرورشی به تغذیه ی پرنده مرتبط می گردد.
در حقیقت شترمرغ های اهلی به خاطر مصرف غذا و انرژی خوب از قدرت متابولیسم، تولید مثل خوب و عمر بالایی نسبت به نوع وحشی برخوردار می باشند، درحالیکه شترمرغ های وحشی از هر چیزی که گیر آورند تغذیه می کنند و جیره ی غذایی آن ها شامل انواع شاخه ها، گیاهان، میوه جات، بی مهرگان و … می باشد.
شترمرغ ها در صورت احساس خطر ، حرکت های مقابله ای همچون دویدن ، نوک زدن با شدت-قدرت بالا و جفتگ زدن را انجام خواهند داد
جفت گیری شترمرغ
شترمرغ هوش نسبتا بالایی دارند و با انجام رفتارهای خاص و آوازهایی متفاوت تعیین قلمرو کرده و اقدام به جفت گیری می نماید.
شتر مرغ هایی که در طبیعت زندگی می کنند، در هنگام جفت گیری مطابق با شرایط منطقه ای پیش می روند، به عنوان مثال آن دسته از شترمرغ هایی که در شرق آفریقا زندگی می کنند در فصل های خشک جفت می شوند. ولی در حالت کلی بیشتر شتر مرغ ها در فصل بهار میل به جفت شدن دارند.
ولی شتر مرغ های پرورشی جفت گیری و تولید مثل متفاوتی دارند و در طول روز چند بار با ماده های دیگر جفت گیری می نمایند، بدین علت که جفت گیری آن ها با آغاز فصل تولید مثل شروع می شود. در این فصل شتر مرغ جفت خود را از دسته جدا کرده و به مکانی دیگر می برد و از آن بسیار محافظت می کند.
این مکان، محل تخمگذاری می باشد که توسط پنجه های پرنده نر در حفره ی زمین ایجاد می شود. پرنده ی نر با انجام حرکات رقص مانند بال ها و پاهای خود را باز می کند تا، توجه ماده را به سمت خود جلب نماید. ماده هم برای نشان دادن علاقه اش، شروع به آواز خواندن کرده، جلوی شتر مرغ نر می نشیند و دم خود را بالا می برد. بدین گونه آغاز تولید مثل شروع می شود.
جالب است بدانید، شترمرغ نر سیاست متفاوتی در جفتگیری دارد. اولین پرنده ماده ای که برای جفتگیری ترغیب شده است، به عنوان جفت اصلی او باقی می ماند و با آواز خواندن و انجام حرکات متفاوت ، پرنده های دیگر را هم به جفت گیری تشویق می نماید. پس از اتمام مراحل، همه ماده ها تخم های خود را در لانه ی شتر مرغ اصلی می گذارند و نحوه ی مراقبت از آن ها را به عهده ی او می سپارند.
همانطور که گفتیم فضای مناسب برای جفت گیری و تولید مناسب از نکات بسیار مهمی ست که حتما باید از جانب پرورش دهنده رعایت گردد. زمانیکه شترمرغ در فصل بهار جفت گیری می کند حدود ۱۴ الی ۲۱ عد تخم می گذارد، که پس از ۴۲ روز مراقبت تبدیل به جوجه می گردند.
تعیین جنسیت شتر مرغ
معمولا تعیین جنسیت شترمرغ ها در سن ۱۲ ماهگی اتفاق می افتد و نمی توان به هیچ وجه از دستگاه جوجه کشی برای تعیین جنسیت آن ها استفاده نمود ولی می توان با استفاده از آزمایش DNA و روش های فیزیکی (لمس نمودن آلت تناسلی) به نوع جنسیت آن پی برد.
توجه کنید جوجه هایی که دارای پرهایی سیاه رنگ می باشد نر و آن هایی که پرهای قهوه ای رنگ دارند ماده می باشند یا به عبارت دیگر هرچقدر کلوآک پرنده بلندتر، محکم تر و سفت تر باشد نر و هر چقدر کوتاه تر و نرم تر باشد پرنده از نوع ماده می باشد.
فضای مورد نیاز برای تولید و پرورش شتر مرغ
جوجه ها طی یک ماه اول زندگی به فضای کمی نیاز دارند، که معمولا اندازه ی این فضا برای پرورش ۲۰ عدد جوجه باید حدود ۲ متر در ۱۰ متر باشد، اما فراموش نکنید که جوجه ها از سرعت رشد بالایی برخوردار می باشند و هر اندازه که بزرگ می شوند نیاز شما به بالا بردن فضای پرورشی افزایش می یابد.
پس دقت کنید اگر ۶۰ عدد جوجه را برای شروع کار تهیه می کنید، قبل از خرید بررسی کنید که توانایی لازم برای تامین نمودن فضای کافی برای پرورش ۲۰ گروه بالغ سه تایی که چیزی معادل ۳۰.۰۰۰ متر مربع می شود را دارید؟؟؟ در غیر این صورت با شکست اقتصادی وحشتناکی روبرو خواهید شد.
همچنین با توجه به شرایط آب و هوایی باید علاوه بر زمینی که برای رشد جوجه ها در نظر گرفته اید، سالنی را هم در اختیار داشته باشید تا در صورت سرد شدن هوا آن ها را به سالن مورده نظر انتقال دهید، سیستم گرمایشی در این سالن ها باید به گونه ای باشد که در دسترس تمام شترمرغ ها قرار بگیرد.
از همه مهم تر زمانی که جوجه ها مستقیما از مرحله ی هچر به زیر سایه بان در طول روز منتقل می شوند بایستی در دو هفته اول حتما توسط یک لامپ حرارتی سیستم بدنی خود را گرم نمایند مخصوصا در شب هنگام که هوا سردتر است.
شما باید ابعاد اتاق مورده نظر را طوری تجهیز کنید که مطابق با انکوباتور(اتاقک مخصوص دارای حرارت و رطوبت معین برای نگهداری نوزادان نارس) و مرحله ی هچر باشد، همچنین جایگاهی تمیز و ویژه را برای قرار گیری تخم ها قبل از قرار دادن در اتاقک های مخصوص انکوباتور و هچر مهیا نمایید.
نوعی از شترمرغ با نام شترمرغ استرالیایی و یا Emu وجود دارد که تخم آن یکی از زیباترین و متفاوت ترین تخم پرندگان در جهان می باشد.
جوجه کشی از شترمرغ
جوجه کشی از شتر مرغ به دو صورت طبیعی و مصنوعی انجام می گیرد که در روش طبیعی کاربر هیچ دخالتی ندارد و تمامی اقدامات توسط پرنده ی نر و ماده انجام می پذیرد و بخاطر جوجه آوری ۴۲ روزه برای فرد پرورش دهنده صرفه اقتصادی ندارد زیرا شترمرغ زمانیکه تخم گذاری می کند تمام تمرکز خود را روی تخم های مذکور می گذارد و حاضر به جفت گیری نیست.
در حالیکه روش مصنوعی تماما به وسیله ی افراد و دستگاه جوجه کشی انجام پذیر می باشد و می توان با کمک دستگاه پیشرفته و مدرن، تخم های گذاشته شده درون حفره را جمع آوری نمود و درون ماشین قرار داد و شتر مرغ را وادار به جفت گیری مجدد نمود، در اصل روش مصنوعی بهترین ایده برای افزایش راندمان جوجه کشی تا جوجه آوری می باشد.
زمانیکه تخم های نطفه دار را درون دستگاه جوجه کشی مخصوص شتر مرغ می گذارید شروع به بررسی تنظیمات اصلی حرارتی، رطوبتی، سیستم های سرمایشی و گرمایشی و سنسورهای موجود بپردازید چون کارکرد اشتباه هرکدام شما را با راندمان پایینی روبرو خواهد ساخت.
از آنجائیکه شترمرغ ها دارای تخم های بزرگی می باشند و نمی توان به صورت همزمان روی آن ها عملیات ستر و هچر را اعمال نمود، از این رو پیشنهاد می شود دو عدد دستگاه تهیه نمایید که یکی از آن ها عملیات ستر و دیگری عملیات هچر را به خوبی سازماندهی نمایند. ولی اگر با توجه به محدودیت اقتصادی قادر به تهیه ی دو عدد دستگاه نیستید بهتر است تا روز ۳۹ که عملیات ستر تمام می شود صبر کنید سپس تخم ها را به آرامی به سبد هچ انتقال دهید.
توجه داشته باشید که تخم ها قبل از قرار گیری در ماشین به اتاقکی نیاز دارند که کاملا گرم و بهداشتی بوده و در روند جوجه کشی آن ها را با مشکلی مواجه نسازد.
همچنین توجه به شرایط دمایی و رطوبتی جزوه مهم ترین نکاتی ست که حتما باید از سمت پرورش دهنده رعایت گردد، در غیر این صورت نطفه ها دچار شوک یا استرس محیطی می شوند و بی شک تلف خواهند شد.
در حقیقت تخم های نطفه دار به دمایی حدود ۳۶.۳ درجه ی سانتیگراد و رطوبتی به میزان ۱۶ تا ۲۰% نیازمند تا بتوانند به خوبی و هیچ مشکلی در داخل دستگاه رشد نمایند و تبدیل به جوجه گردند.
توصیه می شود قبل از جوجه کشی از شترمرغ ها یک روز قبل دستگاه را روشن نمایید تا از کارکرد صحیح آن اطمینان حاصل کنید، کوچکترین ایراد شما را با ضررهای سنگینی روبرو خواهد ساخت.
بیماری های شترمرغ
شترمرغ هم مثل هر موجود زنده دیگری ، می تواند درگیر بیماری شایع عفونی و باکتریایی باشد. البته مادامی که پرورش دهندگان ، مدیریت صحیحی برای رعایت بهداشت بستر پرورشی داشته باشند،و از فاکتورهای غذایی مناسبی برای تغذیه آنها استفاده کنند، متابولیسم دفاعی بدن شان برای ادامه حیات تقویت می شود
پرورش دهندگان باید قبل از مواجه شدن با هر نوع بیماری در صدد پیاده کردن اصول پیشگری و روش های درمان به موقع از آنها باشند.واکسیناسینون به موقع جوجه شترمرغ ها و سازماندهی برنامه صحیح مدیریتی ،سلامت شترمرغ ها را تضمین می کند در غیر این صورت؛
انگل های داخلی : مثل کرم آسکاریس که در روده کوچک به وجود می آید و از مواد مغذی موجود در روده کوچک تغذیه می کند می تواند متابولیسم دفاعی شترمرغ را تحت تاثیر قرار دهد. پرنده مبتلا به مرور زمان لاغر و ناتوان شده و در نهایت تلف می شود.
انگلهای خارجی مثل کنه و شپش ها که در زیر بال و پر شترمرغ ها بستر می سازند، از پوست و خون آنها تغذیه می کنند و سلامت پرنده را برای ادامه حیات به خطر می اندازند.
عفونت کیسه زرده هم می تواند شرایط رشد جوجه شترمرغ ها را به خطر بیندازد.
با حصار کشی های غیر اصولی موجب شکستگی استخوانهای شتر مرغ می شود.
پیشگیری از بیماریهای شترمرغ :
عدم رعایت اصول بهداشتی در بستر پرورشی باعث شیوع آلودگی و باکتری های داخل بستر مثل هیستوموناس و کلستریدیا می شود.
برای پیشگیری از انواع بیماری ها بهتر است، از در سن ۶ هفتگی با واکسن ضد بیماری نیوکاسل، واکسینه کنید و هر ۶ ماه یکبار ان را تکرار کنید.
برای تغذیه شترمرغ ها از یک فاکتور غذایی مناسب پیروی کنید تا آنها را در برابر مشکلات سوء تغذیه و چاقی مفرط ایمن نگه دارید.
عدم احداث جایگاه های مناسب می تواند سلامت آنها را در فصل های سرد و گرم به خطر بیندازد.
حرف آخر:
نحوه ی تولید و پرورش شتر مرغ به اطلاعات و تجربیات کاملی احتیاج دارد که کاربر باید کاملا از آن ها برخوردار باشد، پیشنهاد می شود دستگاهی که برای جوجه کشی انتخاب می کنید مجهز به اینورتر یا مبدل برق باشد تا در هنگام قطعی برق نطفه ها و جنین را دچار شوک محیطی ننماید.
همچنین قبل از تولید شرایط را برای وزن کشی در دوره ی جوجه کشی مهیا سازید. توجه به وزن و سن شترمرغ کارکرد شما را با شرایط بهتری پیش می برد.
