ادامه مقاله نیازات تغذیه بلدرچین نر و ماده – بخش پنجم : ویتامین K : فیلوخینون این ویتامین هم در خوراک هایی چون مولتی ویتامین ها یافت می شود که می تواند به انعقاد خون در برخی جراحات و بیماریها به گله بلدرچین کمک کند. این ویتامین به اندازهٔ سایر هم رده های قبلی خود دارای اهمیت چندانی نیست و تنها به خاطر همان مبحث انعقادی آن است که مطرح می شود و کلا در مراکز تحقیقاتی به ویتامین های این گروه توجه زیادی نمی شود در هر صورت برای یک گله بلدرچین آن هم با سنین ۳۰-۱ روز میزان ۳ میلی گرم و برای سنین ۳۰ روز به بعد و تمامی گله ها میزان ۱ میلی گرم کافی میباشد.
ویتامین های محلول در آب
در کل ویتامین های این گروه بسیار کمتر از ویتامین های گروه قبلی در بدن جانوران و نیازات تغذیه بلدرچین نر و ماده ذخیره می شوند ولی با این وجود این دسته از ویتامین ها در بدن بلدرچین به وفور یافت می شوند که برای هر موجود زنده ای اعم از خود بلدرچین و انسان لازم و حیاتی هستند که در زیر به طور جداگانه به تفسیر و توضیح هر کدام از آنها میپردازیم.
ویتامین ۱ B: تیامین تیامین از جمله ویتامین هائی است که معمولا در پودر گوشت، پودر ماهی، غلات یافت می شود در کل ویتامینی است که حتی در همین اقلام یاد شده نیز به صورت کم وجود دارد این ویتامین به راحتی از طریق رودهٔ حیوان قابل جذب است و سمی نمی باشد این ویتامین معمولاً می تواند پای مؤثر کوآنزیم ها و آنزیم ها در بدن بلدرچین سالم باشد که از طریق آنها به سوخت و ساز انواع هیدرات های کربن در بدن یاری می رساند.
این ویتامین می تواند در دستگاه عصبی نیز دخالت داشته باشد و با کمبود آن در بدن اختلالهای عصبی و فلج بوجود بیآید که این موضوع مختص به بلدرچین ها نمی باشد چرا که با آزمایش بر روی روباه نیز هیمن علائم مشاهده شد و حیوان دچار فلجی موقت شد که با تزریق دوباره ویتامین به حالت اول بازگشت. در هر صورت مطابق آزمایشات انجام شده میزان تیامین برای جوجه های ۳۰ – ۱ روزه، ۶-۲ میلی گرم و برای جوجه های ۳۰ روزه به بعد نیز ۶-۲ میلی گرم توصیه می شود. گله های تخم گذار و باز حضور این ویتامین که می تواند در زمان بروز بیماری ها با افزایش فعالیت دستگاه ایمنی نقش مؤثری را ایفا کند.
ویتامین ۲B :
B۲ را می توان با قرار دادن خوراک هایی نظیر پودر گوشت، پودر ماهی، سبوس، سویا جهت نیازات تغذیه بلدرچین نر و ماده به جیره لدرچین خود تزریق کرد. این ویتامین برخلاف تیامین به حرارت مقاوم تر است ولی نسبت به نور بسیار حساس تر است. این ویتامین از طریق مخاط روده قابل جذب است و سمی نیز نمی باشد. ریبوفلاوین می تواند به خوبی کمبود B۱۲ کند و یا حتی ویتامین C که بسیار کم اهمیت تر است و معمولا در خود بدن تولید می شود را جبران این ویتامین می تواند نقش بسیار مؤثری در پر در آوری، تولید مثل و رشد داشته باشد. به گونه ای که اگر نتوانیم این ویتامین را به میزان کافی در جیرهٔ خود بالانس کنیم تمام فاکتورهای یاد شده مختل می شوند. همچنین B۲ می تواند همچون برخی دیگر از ویتامین ها به تقویت سیستم دفاعی و ایمنی بدن کمک مؤثری بکند. ما می توانیم برای داشتن یک گله بلدرچین خوب این ویتامین را به مقدار ۹ میلی گرم برای بلدرچین های ۱-۳۰ روزه، و بعد از آن برای هر دو نوع گله ۶ میلی گرم در نظر بگیریم.
نیازات تغذیه بلدرچین نر و ماده
گله های تخم گذار
ویتامین B۳: نیاسسین یا اسید نیکوتینیک
نیاسین از اجزاء غیر سمی نیکوتین است که اگر شرایط جور باشد بلدرچین ها می توانند این اسید را به خوبی به کمک تریپتوفان با یک سلسله تغییرات بسازند که به ازای هر ۱۰ گرم تریپتوفان یک گرم نیاسین بدست می آید البته ورود مصنوعی آن در جیرهٔ تا حدی احساس می شود. به هر صورت می توانیم B را از طریق موادی نظیر پودر ماهی، پودر گوشت، سبوس به بلدرچین های خود برسانیم B نیز می تواند از طریق مخاط روده جذب بدن شود. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که مقادیر زیاد این اسید می تواند موجبات قرمزی پوست و ناراحتی های معده و روده را سبب شود و مهمتر آنکه می تواند رشد بلدرچین ها را با مشکل روبرو کند و برای جلوگیری از آن باید به میزان ۹۰ میلی گرم برای جوجه بلدرچین های ۳۰ – ۱ روزه و برای گله های گوشتی ۶۰ و برای گله های تخم گذار ۲۰ میلی گرم را به جیره ی بلدرچین ها افزود.
کلمات مرتبط : نیازات بلدرچین ، ویتامین های مورد نیاز بلدرچین ، تخم بلدرچین ، تغذیه بلدرچین سالم ، بخاری سالن پرورش بلدرچین ، قفس بلدرچین ، دستگاه جوجه کشی بلدرچین
